บทที่ 128 ลูกเตะผ่าหมาก
"ฮึ่ม"
"แค่วิชา แยกร่าง ของเจ้ามันจะแน่แค่ไหนกัน"
"มันก็แค่วิชา ถ่วงเวลาเท่านั้นแหละ"
ไห้จิน ไม่รอช้าใช้วิชา อสรพิษพันธนาการ สร้างอสรพิษปราณออกมาจำนวนมากบนร่างตัวเอง
อสรพิษปราณจำนวนสิบตัว หันมาจ้องมองเสี่ยวซี่ทั้งสิบคนเช่นเดียวกัน
"เจ้าสร้างร่างแยกตัวเจ้าได้ ข้าก็สร้างอสรพิษปราณเพิ่มได้เช่นกัน"
ไห้จิน ที่สามารถสร้าง อสรพิษปราณได้เป็นจำนวนมาก การจะสร้าง อสรพิษปราณ เพิ่มขึ้นมาเพื่อจัดการ ร่างแยกเสี่ยวซี่ เป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนัก
อสรพิษปราณ พุ่งเข้าเสี่ยวซี่ทั้งสิบคนอย่างรวดเร็ว เพื่อเล่นงานอีกฝ่ายทันที
เปรี้ยง
ลูกเตะเสี่ยวซี่จู่โจมใส่อสรพิษปราณอย่างรวดเร็ว แต่อสรพิษปราณก็ไม่ยอมโดนเล่นงานฝ่ายเดียว แม้จะถูกลูกเตะเสี่ยวซี่ก็ยังคงพยายามเลื้อยเพื่อจัดการพันธนาการอีกฝ่ายให้ได้
อสรพิษปราณ ที่ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดใดๆ เนื่องด้วยเป็นอสรพิษที่เกิดจากปราณจึงสามารถเข้าจู่โจมอย่างต่อเนื่อง ถึงจะโดนลูกเตะเสี่ยวซี่เล่นงานกี่ครั้งก็ตาม
"ดูท่าแค่ อสรพิษสิบตัว คงยังไม่เพียงพอ"
ไห้จิน มองดูอีกการต่อสู้ของอสรพิษปราณกับเสี่ยวซี่ ที่เห็นว่าอสรพิษปราณตนเองยังไม่อาจทำร้ายเสี่ยวซี่ได้ มีแต่เสี่ยวซี่ที่โจมตีใส่อสรพิษปราณเพียงฝ่ายเดียว จึงเพิ่มจำนวนอสรพิษปราณขึ้นมา
ตอนนี้อสรพิษปราณเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัวจนมีจำนวนเยอะกว่าร่างแยกของเสี่ยวซี่แล้ว ทำให้การต่อสู้ครั้งนี้เริ่มตกเป็นของอสรพิษปราณ
"ยังไงซะ อสรพิษปราณ ของข้าก็ใช้ปราณน้อยกว่าเจ้า"
"อีกอย่างข้าก็มีปราณสูงกว่าเจ้า"
"ยังไงเจ้าก็ต้องพ่ายแพ้แก่ข้าอยู่ดี"
ไห้จิน ที่สามารถสร้างอสรพิษปราณได้มากกว่าอีกฝ่าย กล่าวข่มออกมา ด้วยการที่ร่างแยกของเสี่ยวซี่มีรายละเอียดเยอะกว่าในการสร้างร่างแยก ทำให้ร่างแยกเสี่ยวซี่หนึ่งคนเท่ากับอสรพิษปราณห้าตัวเลยทีเดียว จึงเห็นได้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไห้จินเป็นฝ่ายกุมความได้เปรียบเอาไว้อย่างมาก
การต่อสู้ของร่างแยกเสี่ยวซี่กับอสรพิษปราณที่ผ่านมาไม่ถึง 30 นาที สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่อสรพิษปราณ จนตอนนี้ร่างแยกเสี่ยวซี่ถูกอสรพิษปราณพันธนาการเอาไว้ได้ทั้งหมด
"เจ้าคนใดคนนึงคงเป็นตัวจริงสินะ"
ไห้จิน มองหาตัวจริงในหมู่ร่างแยกของอีกฝ่าย เมื่อตอนนี้สามารถพันธนาการเอาไว้ได้หมดแล้ว
ตู้ม
"เสียใจด้วยนะที่ข้าต้องบอกว่า พวกนั้นเป็นร่างแยกข้าทั้งหมด"
เสี่ยวซี่ ปรากฏตัวออกมาด้านหลังไห้จิน จัดการใช้ลูกเตะฟาดเข้าใส่ขาไห้จินจนล้มลงไปกับพื้น
"หนอย"
ไห้จิน ที่มัวแต่สนใจควบคุมอสรพิษพันธนาการอยู่ จึงไม่ได้ระวังรอบตัวเองจนโดนเล่นงานอีกครั้ง
ตู้ม
เสี่ยวซี่ไม่รอช้า จัดการซ้ำเติมเล่นงานอีกฝ่ายต่อขึ้นมา
ฝ่าเท้าเสี่ยวซี่ กระทืบเข้าที่หน้าอกอีกฝ่ายอย่างรุนแรง
หมับ
"จับได้แล้ว"
"คราวนี้ตัวจริงสินะ"
ไห้จิน แม้จะถูกกระทืบจากฝ่าเท้าศัตรู ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ถูกเล่นงานฝ่ายเดียว รีบคว้าขาของอีกฝ่าย
อสรพิษปราณ ปรากฏตัวออกมาจากตัวไห้จินเลื้อยมัดขาของเสี่ยวซี่ขึ้นมา
ตู้ม
แต่ดีใจได้ไม่นาน ไห้จินก็ถูกฝ่าเท้าของเสี่ยวซี่ที่จู่ๆปรากฏตัวออกมาอีกคนเหยียบเข้าใส่ใบหน้าเต็มๆ
"แสดงว่านี้ก็เป็นร่างแยกงั้นรึ"
"หนอย ช่างน่ารำคาญนัก"
ไห้จิน ที่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เมื่อตนเองคิดว่าสามารถจับตัวจริงขึ้นมาได้แล้ว กับถูกหลอกขึ้นมาอีกครั้ง จนความอดทนของตัวเองสิ้นสุดลงทันที
ไห้จิน จัดการปล่อยอสรพิษปราณแผ่พุ่งออกมารอบตัวติดต่อกัน
"ดูซิ ว่าตัวจริงจะแอบได้อีกไหม"
ไห้จิน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน เมื่อตนเองแผ่พุ่งอสรพิษปราณรอบทิศทาง ไม่มีทางที่เสี่ยวซี่ตัวจริงจะหลบซ่อนในห้องได้อีกต่อไปแล้ว
ไห้จิน ที่คิดว่าเสี่ยวซี่ต้องซ่อนตัวในห้องนี้ที่ไหนสักแห่งแน่ แต่ก็ไม่รู้ว่าไปซ่อนตรงไหนกัน ด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมดาของเสี่ยวซี่ จึงเป็นไปได้ว่าต้องเคลื่อนไหวหลบสายตาไห้จินเอาไว้ ไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตุเห็นได้แน่
ไห้จิน ที่คิดว่าเสี่ยวซี่ตัวจริงต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา ย้ายที่ตัวเองไปอยู่มุมอับสายตาทุกครั้ง จนไห้จินยากจะควานหาตัวจริงพบเจอ จึงตัดสินใจใช้วิธีการจู่โจมรอบทิศทางนี้ออกมา
ตู้ม เปรี้ยง
"โผล่หัวออกมาแล้วสินะ หนูสกปรก"
ไห้จิน ได้ยินเสียงปะทะกันของอสรพิษปราณกับบางอย่างจนต้องหันไปมองดู จนพบเจอกับเสี่ยวซี่ที่กำลังหลบอยู่ด้านหนึ่งของห้องในตอนนี้
"ที่แท้เจ้าก็ไปหลบมุมห้องตรงนั้นเอง"
ไห้จิน ที่ค้นพบตัวจริงแล้วก็ดีใจออกมาเสียที เมื่อตนเองเสียเวลาอยู่นานกับการหาตัวจริงของเสี่ยวซี่
ตู้ม เปรี้ยง
จัดการใช้ลูกเตะโจมตีใส่อสรพิษปราณต่อเนื่อง พร้อมกับพุ่งตรงเข้าหาไห้จินอย่างรวดเร็ว
"เมื่อเห็นว่าไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกต่อไป จึงตัดสินใจบุกเข้ามาโจมตีตรงๆแทนสินะ"
ไห้จิน ที่เข้าใจความคิดอีกฝ่ายตอนนี้ จึงเตรียมตัวใช้อสรพิษปราณเข้าพันธนาการซึ่งๆหน้าทันที
"มาเลย หากเข้ามาใกล้ข้าเมื่อไร มันคือวาระสุดท้ายของเจ้า"
ไห้จิน ไม่คิดจะถอยหนีแต่อย่างใด หันมามองเสี่ยวซี่อย่างดุร้าย
ตอนนี้ไห้จินจ้องมองเสี่ยวซี่ที่กำลังพุ่งตรงดิ่งมาที่ตนอย่างไม่หวาดกลัว
ทำให้ไห้จินตอนนี้เป็นดั่งอสรพิษร้ายที่จ้องมองเหยื่อตรงหน้า เตรียมเข้าเล่นงานเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาในระยะตนเองแล้ว
"คิดว่าจะกระโดดหลบอสรพิษข้าพ้นรึไง"
ไห้จิน เห็นเสี่ยวซี่ที่จู่ๆก็พุ่งตรงดิ่งเข้ามาจะเล่นงานตนเอง กับกระโดดหลบอสรพิษปราณที่พุ่งออกมาจากตัวไห้จินเพื่อหลบการโดนพันธนาการทันที
เฟี้ยว
อสรพิษปราณ ที่ถูกปล่อยออกมาจากร่างไห้จินจัดการเลี้ยวเปลี่ยนทิศทางขึ้นสู่ด้านบนไล่ตามเสี่ยวซี่ทันที
ทำให้สุดท้ายเสี่ยวซี่ที่ต้องการกระโดดหลบอสรพิษปราณก็หลบไม่พ้นอยู่ดี สุดท้ายก็ถูกอสรพิษปราณพันธนาการในพริบตา
"อะไร"
แต่แล้วกับมีเงาบางอย่างปรากฏตัวต่อหน้าไห้จินที่เงยหน้ามองด้านบนดูเสี่ยวซี่ถูกอสรพิษพันธนาการเอาไว้อยู่
"เจ้าตะหากที่ต้องแพ้"
เสี่ยวซี่อีกคนที่ปรากฏตัวออกมาด้านหลังเสี่ยวซี่ที่กระโดดขึ้นไปด้านบน ตะโกนก้องออกมา
"รับไป ลูกเตะพิฆาต"
ลูกเตะพิฆาต หรือ ลูกเตะผ่าหมาก จัดการเตะผ่าหว่างขาของไห้จิน จนร้องออกมาดังลั่นราวกับโลกจะแตกทันที
"อ๊ากกกก"
ไห้จิน ทรุดตัวลงไปกับพื้นพร้อมกับหน้าเปลี่ยนสีเอามือกุมหว่างขาขึ้นมาทันที